W większości przypadków stosuje się leczenie chirurgiczne w przypadku którego konieczne jest usunięcie guza z fragmentem jelita. W zależności od stopnia zaawansowania, zabieg może być wykonany na drodze kolonoskopii (w bardzo wczesnych stadiach), laparoskopii w tym przy użyciu robota bądź też laparotomii. Rodzaje operacji.
Sanatorium Dermatologiczne Sanatorium na choroby skóryAtopowe zapalenie skóryŁojotokowe zapalenie skórySanatorium na łuszczycęŚwierzbiączka guzowataWyprysk przewlekłSanatorium na choroby naczyniowePlamicaZapalenie naczyń włosowatychChoroba RaynaudaŁuszczyca zwykłaSanatorium na zmiany skórneŻylaki podudziLiszaj płaski, zanikowy, twardzinowyChoroby zawodowe skóryTrądzik zawodowyPowierzchowne odmrożenieZanikowe zapalenie skóry,Marskość sromu i żołędziZaburzenia rogowacenia naskórka,Rybia łuskaRogowacenie dłoni i stópSchorzenia łojotokowe skóryŁojotokowe zapalenie skóryZłuszczające zapalenie skóryBielactwo Sanatorium Ortopedyczne Sanatorium na kręgosłupDyskopatiaChoroby stawów kolanowychChoroby stawu biodrowegoSanatorium na kolanoSanatorium na staw biodrowySanatorium po urazach kończynSanatorium po urazach miednicySanatorium po amputacji kończyn Sanatorium po operacji stawów biodrowych lub stawów kolanowychSanatorium po operacji dyskuSanatorium po operacji kości lub stawówDna moczanowaOsteoporozaRehabilitacja niepełnosprawnychRehabilitacja po mastektomiiRehabilitacja po protezoplastyceRehabilitacja pooperacyjnaSanatorium po zapaleniu kręgosłupaSanatorium po urazie stawów i kościSanatorium po urazie tkanek miękkichWady postawy i wady wrodzoneZapalenie stawówZwyrodnienie stawów i kościZwyrodnienie stawów obwodowych i kręgosłupa Sanatorium Neurologiczne Sanatorium Stwardnienie rozsianeSanatorium Choroba ParkinsonaSanatorium Zespół Guillain-BarrégoSanatorium po operacji niezłośliwego nowotworu mózgu lub innych części centralnego systemu nerwowegoSanatorium po zapaleniu ośrodkowego układu nerwowego lub opon mózgowychZaburzenie korzeni rdzeniowych i splotów nerwowych Urazy czaszkowo-mózgoweSanatorium po urazie kręgosłupaUcisk korzeni nerwów rdzeniowych i splotów nerwowychChoroby krążka międzykręgowego lub zmiana zwyrodnieniowa kręgówSanatorium na porażenie połowicze,Sanatorium po udarze mózguPorażenie kończyn dolnychPorażenie czterokończynoweUdar nieokreślony jako krwotoczny lub zawałowyNastępstwa neurologiczne chorób zapalnych ośrodkowego układu nerwowego;Następstwa neurologiczne urazów nerwów obwodowychZaburzenia układu wegetatywnego. Sanatorium Reumatologiczne Reumatoidalne zapalenie stawówSanatorium osteoporozaArtropatie przy łuszczycy lub chorobie jelitPrzewlekłe zapalenie stawówChoroba zwyrodnieniowa stawów obwodowych dużych lub małych;Choroby tkanki łącznejZapalenie stawów kręgosłupaZespół ReiteraChoroba zwyrodnieniowa kręgosłupaSanatorium po operacji z przyczyn reumatycznych;Choroby metaboliczne z zajęciem stawówDna moczanowaChondrokalcynozaPolimialgia reumatyczna ze zmianami zwyrodnieniowymiFibromialgiaChoroby tkanek miękkich. Sanatorium Kardiologiczne Sanatorium na nadciśnienie tętniczeSanatorium po zawale sercaSanatorium po udarzeSanatorium choroba niedokrwienna sercaNiewydolność sercaSanatorium po zapaleniu mięśnia sercowego, wsierdzia lub osierdziaKardiomiopatieZmiany zwyrodnieniowe i pozapalne mięśnia sercowegoSanatorium po operacji zastawek sercaWady sercaSanatorium po operacji zastawki Sanatorium na Układ Krążenia Sanatorium na żylakiMiażdżyca tętnic kończyn dolnychSanatorium po operacji tętniaka aorty brzusznejSanatorium po operacji naczyń tętniczych kończyn dolnychZakrzepowo zarostowe zapalenie naczyń (choroba Buergera)Sanatorium po leczeniu szpitalnym zatoru lub zakrzepu tętnic kończyn dolnychSanatorium po zakrzepowym zapaleniu żył kończyn dolnychSanatorium leczące nerwice naczynioruchowe (choroba Raynauda i zaburzenia czynności tętnic)Zespół stopy cukrzycowejŻylaki kończyn dolnychZaburzenia funkcji naczyń i węzłów chłonnych. Sanatorium Laryngologiczne Sanatorium na drogi oddechoweSanatorium na zatokiSanatorium po koronawirusieNiedowład nerwów krtaniowychSanatorium po operacji strun głosowych, kieszonek krtaniowych oraz nagłośniSanatorium po usunięciu krtaniZapalenie błony śluzowej, jamy nosowej lub gardłaZapalenie zatok przynosowychSanatorium po operacji górnych dróg oddechowychSanatorium po operacji zatokSanatorium na choroby migdałkówSanatorium zapalenie krtani lub tchawicy. Sanatorium Pulmonologiczne Sanatorium na choroby płucSanatorium po COVIDRozedma płucPrzewlekła choroba płucDychawica oskrzelowaSanatorium po resekcji tkanki płucnejSanatorium na pylice płucSanatorium po zapaleniu płuc lub opłucnejSanatorium po zapaleniu oskrzeli Sanatorium Gastrologiczne Sanatorium na problemy z układem trawieniaSanatorium układ pokarmowyChoroby jelitChoroby przełykuChoroby wątrobySanatorium po przeszczepie wątrobySanatorium po wirusowym zapaleniu wątroby;Sanatorium na wrzody żołądkaChoroba Leśniowskiego-CrohnaZapalenie jelita grubegoMarskość wątrobySanatorium na choroby przełykuWrzody dwunastnicyPrzewlekłe zapalenie wątrobyZapalenie trzustkiChoroba refluksowaSanatorium na żołądekSanatorium na jelita Sanatorium Diabetologiczne Sanatorium na cukrzycęSanatorium dla diabetykówCukrzyca typu 1Cukrzyca typu 2Cukrzyca po przeszczepie nerki lub trzustkiCukrzyca z otyłościąZespół metabolicznyZaburzenia tolerancji węglowodanowejLeczenie otyłościTurnusy Odchudzające Sanatorium Endokrynologiczne Sanatorium na tarczycęNadczynność tarczycyNiedoczynność tarczycyChoroba HashimotoSanatorium autoimmunologiczneChoroba Gravesa-BasedowaAkromegaliaZespół CushingaChoroba CuschingaNiedoczynność kory nadnerczySanatorium po zapaleniu tarczycyNiedoczynność przytarczyc Sanatorium Ginekologiczne Sanatorium na choroby kobieceSanatorium po operacji narządu rodnego;Sanatorium po operacji jajnikaStany zapalne narządu rodnegoSanatorium po zapaleniu przydatków, przymacicz, pochwy i sromuZaburzenia menopauzalneOpóźnione dojrzewanie płcioweOpóźnione pokwitanieNiedorozwój pierwotny jajnikówNiedoczynność wtórna jajnikówNiepłodność u kobiet lub zaburzenia cyklu miesiączkowegoZaburzenia miesiączkowaniaBrak miesiączki Sanatorium Urologiczne, Nefrologiczne Sanatorium na nerkiSanatorium drogi moczoweKamica nerkowaChoroby miedniczkiChoroby kłębuszków nerkowychZapalenie nerekZapalenie dróg moczowychSanatorium na prostatęSanatorium po operacji nerek oraz po usunięciu nerkiSanatorium po przeszczepie nerekSanatorium po zapaleniu nerek Przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerekPrzewlekła niewydolność nerekSanatorium po operacji dróg moczowychSkaza moczanowaNietrzymanie moczuZapalenie gruczołu krokowegoNerwice płciowe Sanatorium okulistyczne Sanatorium na oczyPrzewlekłe zapalenie spojówek i powiekZapalenie nadtwardówki i twardówkiZmiany rogówkiZespół suchego okaZapalenie błony naczyniowejStany po operacjach przeciwjaskrowych i operacjach usunięcia zaćmyZanikanie nerwów wzrokowychJaskra To badanie jest randomizowanym badaniem klinicznym wśród pacjentów po operacji jelita grubego, w którym porówna się skuteczność dwóch różnych protokołów wypisu – obserwacja według obecnego standardu opieki po dwóch tygodniach od operacji i 3-dniowa interwencja telefoniczna. Z prof. Adamem Dzikim, jednym z najbardziej znanych polskich chirurgów, kierownikiem i twórcą Centrum Leczenia Chorób Jelita Grubego w Szpitalu Specjalistycznym Brzeziny, o tym, jak wygląda życie pacjentów po leczeniu nowotworu jelita grubego, rozmawia Joanna Barczykowska-Tchorzewska. O jakości życia pacjentek chorych na nowotwór piersi, które przeszły mastektomię, mówi się bardzo dużo. Nie tylko w październiku, który jest miesiącem walki z rakiem piersi, ale przez cały rok. W przypadku nowotworów jelita grubego, głośno zachęcamy do badań profilaktycznych, ale o jakości życia po operacji usunięcia nowotworu z fragmentem jelita grubego, a czasem całej odbytnicy, milczymy. Jak wygląda życie po operacji raka jelita grubego? W walce z nowotworem jelita grubego priorytetem jest zapewnienie pacjentowi szansy przeżycia. Zarówno u kobiet, jak i mężczyzn jest to drugi, pod względem śmiertelności, rodzaj nowotworu. Dlatego, jakość życia po operacji będzie wynikała przede wszystkim z tego, czy pacjent jest wyleczony z nowotworu, czy też nie. Zobacz wideo: Rak jelita grubego - czy daje przerzuty? Czy wynik, zależy wyłącznie od chirurga, który wykonuje operację? Nikt w Polsce nie ocenia jakości leczenia onkologicznego. Od wielu lat samotnie walczę o to, żeby jakość leczenia onkologicznego w danej placówce była brana pod uwagę na przykład przy kontraktowaniu usług przez Narodowy Fundusz Zdrowia. W przypadku chirurgicznego leczenia onkologicznego liczy się doświadczenie. Jeżeli na danym oddziale chirurgicznym operację usunięcia nowotworu wykonuje się zaledwie kilka razy w roku, to trudno mówić o specjalizacji. Kolejną sprawą jest leczenie powikłań, które zdarzają się każdemu, nawet doświadczonemu chirurgowi. Najważniejsze jest jednak to, żeby poradzić sobie z powikłaniami. Udowodniono, że chorzy u których wystąpiły powikłania, mają zdecydowanie większe szanse na przeżycie, jeżeli są operowani w wyspecjalizowanym ośrodku. Jak zatem oceniamy jakość życia po nowotworze jelita grubego? Numerem jeden jest to, czy chory jest wyleczony i wolny od nowotworu, czy też na skutek błędnej diagnozy, błędnie zaplanowanego leczenia lub źle wykonanej operacji, ma nawrót nowotworu. W tym wypadku nie możemy mówić o jakości życia. Czy leczenie nowotworu jelita grubego kończy się na operacji usunięcia guza? Część chorych, po właściwie wykonanej operacji, musi mieć wprowadzone leczenie pooperacyjne w postaci chemioterapii lub radioterapii. To leczenie nie wpływa jednak znacząco na pogorszenie jakości życia. Chemioterapia, w przypadku raka jelita grubego, nie jest tak agresywna, jak przy innych nowotworach, dlatego chorzy znoszą ją znacznie lepiej. Wyjątkowo rzadko pojawiają się powikłania związane z chemioterapią. Czy chory, która nie wymaga chemioterapii lub radioterapii szybko wraca do formy? Jakość życia większości chorych, u których operacja się udała, a rana zagoiła, jest bardzo dobra. Jelito grube nie bierze udziału w procesie trawienia, dlatego po operacji nie ma szczególnych zaleceń dietetycznych. Chorzy po operacji mogą jeść wszystko. Zaleca się jedynie zaprzestanie palenia papierosów. A alkohol? Zdania ekspertów są podzielone. Z jednej strony uważa się, że nadmiar alkoholu może prowadzić do wystąpienia raka jelita grubego. Z drugiej istnieją badania, które mówią, że regularne picie wina, w niewielkich ilościach, chroni przed rozwojem raka jelita grubego. Powiedział pan, że u większości chorych jakość życia po operacji usunięcia nowotworu jelita grubego jest bardzo dobra. Jak wygląda u pozostałych? Szybki powrót do formy dotyczy pacjentów, którzy mają usuwaną część jelita grubego do poziomu powyżej 15 centymetrów od brzegu odbytu. Jeśli to możliwe chirurg stara się oszczędzić odbytnicę. Jest ona bowiem narządem szczególnym, w odpowiedni sposób unerwionym, dającym odczuć każdemu, czy w odbytnic znajduje się gaz, czy kał i jaką on ma formę. Dzięki temu rozróżnieniu można w odpowiedni sposób reagować. Odbytnica potrafi też dostosować się do odpowiedniej wielkości stolca, w określonym czasie, dzięki czemu pacjent może wypróżniać się wtedy, kiedy chce. Ta sytuacja niestety ulega zmianie, kiedy zespolenie wykonane jest niżej, a więc bliżej odbytu. Gdy zespolenie znajduje się na wysokości kilku centymetrów od brzegu odbytu, zaczynają się dolegliwości pod nazwą zespołu niskiej resekcji. Ta grupa chorych, ma uczucie ciągłego parcia, a niektórzy mają problem z utrzymaniem gazów i płynnego stolca. Czy to jest sytuacja odwracalna? Tak, te dolegliwości zwykle ustępują. Uważa się, że średnio po dwóch latach chorzy wracają do jakości życia sprzed operacji. Czy można zapobiec zespołowi niskiej resekcji? Wykonuje się wówczas inny sposób zespolenia np. ze zbiornikiem jelitowym, zrobionym z jelita grubego lub z bokiem jelita grubego, ale to są szczegóły techniczne. Jakie powikłania mogą jeszcze wystąpić? Jeżeli chory przed operacją miał wykonywaną radioterapię z chemioterapią, to możliwym powikłaniem jest zapalenie pęcherza, które występuje średnio u 20 proc. chorych. Radioterapia może powodować też zapalenie błony śluzowej odbytnicy , a także zwłóknienie zwieraczy. W związku z tym trzymanie gazów i stolca w tej grupie chorych jest słabsze. A jak wygląda życie pacjentów, którym usunięto odbytnicę? To wyjątkowa grupa pacjentów. Na skutek operacji chorzy muszą mieć wykonaną stomię, czyli jelito wyprowadzone na powłoki jamy brzusznej. Ten zabieg wiąże się przede wszystkim z dyskomfortem psychicznym. Trudno przygotować pacjentów na tą zmianę, dlatego ogromną rolę odgrywa pielęgniarka stomijna, która wytłumaczy choremu, jak żyć ze stomią. Pacjenci mogą prowadzić życie takie, jak przed operacją: chodzić do kina, teatru, uprawiać sport i kąpać się w basenie. Czy ta sytuacja jest odwracalna? Jeśli dojdzie do usunięcia całej odbytnicy, to nie. W niektórych przypadkach wykonuje się tzw. stomię czasową np. po to, żeby zespolenie się zagoiło. Jeżeli podczas operacji wykonanie zespolenia było niemożliwe, ale pozostała część odbytnicy ze zwieraczami, to wówczas można przywrócić ciągłość. Jeżeli jednak została usunięta odbytnica wraz z mięśniami, to sytuacja jest nieodwracalna. Od czego zależy to, czy chirurg usuwa wyłącznie fragment jelita grubego, czy całą odbytnicę wraz z mięśniami? Od umiejscowienia nowotworu. Jeżeli nowotwór jest umiejscowiony tak nisko, że dotyka zwieraczy, to trzeba usunąć odbytnicę. Powinno się pozostawić dwa centymetry marginesu normalnej błony śluzowej odbytnicy, żeby nie doszło do nawrotu choroby. Jeżeli jednak nowotwór jest położony praktycznie na zwieraczach, to nie ma innej możliwości. Chory musi mieć usuniętą odbytnicę. Czy życie ze stomią , oprócz tego że jest niewygodne i wstydliwe, może mieć konsekwencje zdrowotne? Nie. Teraz dysponujemy bardzo dobrym sprzętem, z którym chorzy doskonale sobie radzą. Mogą go też dostosować do swoich wymagań. Jest jednak jeden warunek –stomia, musi być wykonana właściwie. Nie może być zapadnięta. Jakość leczenia chirurgicznego jest najważniejsza. Mówiąc o jakości życia chorych – to nowotwory umiejscowione w miednicy i wycinane w jakimś procencie przypadków dochodzi do uszkodzenia nerwów, pęcherza i narządów płciowych. Mogą pojawić się kłopoty z oddaniem moczu, które najczęściej mijają, ale mogą się utrzymywać przez dłuższy czas. Niestety u niektórych chorych dochodzi też do zaburzeń wzwodu i zaburzeń ejakulacji oraz wytrysku wstecznego. W części przypadków dolegliwości ustępują po terapii farmakologicznej. Wpływ na życie płciowe ma też niestety wykonanie stomii. Dla wielu pacjentów jest to rzecz bardzo wstydliwa. Nie zawsze spotykają się też z akceptacją ze strony partnera. Brak akceptacji może oznaczać załamanie psychiczne, ponieważ w przypadku tej grupy chorych najważniejsze jest wsparcie i akceptacja ze strony najbliższego otoczenia. Na samym początku może być potrzebne wsparcie psychologa, który jest dostępny na większości oddziałów chirurgicznych, albo osoby, które już mają stomię i pokazują, że można z nią normalnie żyć. Nikt nie jest w stanie tak szybko przekonać chorego, jak pacjenci którzy są w tej samej sytuacji. Czy nadal trudno znaleźć nam drogę do proktologa przez wstyd? Choroby jelita grubego to wstydliwa dolegliwość, dlatego nadal trudniej nam szukać pomocy. Duża część chorych przychodzi do lekarza zdecydowanie za późno. Z jednej strony winę ponosimy sami, ponieważ wstydzimy się wykonywania kolonoskopii, z drugiej strony często próbujemy leczyć się sami stosując np. ogólnodostępne czopki. Kluczem do poprawy wyników leczenia jest poprawa świadomości wszystkich Polaków. Robiliśmy badania przyczyn opóźnienia rozpoznania raka odbytnicy. Opóźnienia wynosiły do ośmiu miesięcy z winy pacjenta, a kolejne osiem miesięcy z winy lekarzy. Niestety ponad trzy czwarte pacjentów, którzy zgłosili się do lekarza, w ogóle nie byli badani, tylko od razu mieli przypisane czopki na hemoroidy. Hemoroidy niestety są najczęściej myloną choroba z nowotworem jelita grubego. A takie pomyłki mogą nas sporo kosztować. Przeczytaj jeszcze: Badania obrazowe i laboratoryjne w diagnostyce raka jelita grubego Polipy jelita grubego - objawy i leczenie
Wstęp: Nieszczelność zespolenia (NZ) po operacji wycięcia raka jelita grubego jest poważnym powikłaniem, będącym przyczyną znacznej chorobowości i
Skip to navigation Skip to content Wszelkiego typu zabiegi operacyjne jelit prowadzą do konieczności zmiany odżywiania. Zazwyczaj są one tymczasowe i obejmują okres rekonwalescencji. Jak wygląda taka rekonwalescencja pod kątem diety pooperacyjnej? Dieta po operacji raka jelita grubego wprowadzana jest po pierwszym tygodniu pozajelitowego podawania pokarmu. Następnie stopniowo przyzwyczaja się chorego do powrotu do dawnego, zdrowego żywienia. Postępowanie w diecie po operacji jelita grubego Jest tak przy dobrych rokowaniach pooperacyjnych bez względu na schorzenie. W przeciwnym wypadku stosuje się inne formy uzupełniania składników pokarmowych, np. gdy dochodzi do powikłań czynności jelit upośledzających wchłanianie, ich niedrożności, niedokrwienia lub złej tolerancji pokarmu. Po pierwszym tygodniu od operacji, właściwie żywienia szpitalnego pozajelitowego, pacjenta należy przyzwyczajać do pożywienia zgodnie z jego indywidualną tolerancją i jest to zalecenie najważniejsze. Bez pośpiechu wprowadza się wówczas do diety pokarmy płynne, lekkostrawne, z czasem je wzbogacając – np. przechodząc z odżywczych płynów do zup kremów (naturalnych, nie instant). Przy ich właściwej tolerancji wprowadza się do płynów pokarmy stałe, nadal jednak delikatne, rozdrobnione, zmiksowane i jednorodne pod względem składników, by zanadto nie obciążać jelit. Pacjent przeszedł laparotomię, czyli otwarcie jamy brzusznej w celu wykonania zabiegu. Należy być ostrożnym, jeśli chodzi o decydowanie jaka dieta będzie najlepsza po laparotomii. Ogólne zasady diety po operacji jelita grubego zakładają również unikanie pewnych produktów, są to przede wszystkim: drażniąca sól (również mieszanki przypraw, w których jej zawartość jest bardzo duża), cukier, produkty z zawartością konserwantów, tłuszcze oraz używki. To, co będzie pomocne to dieta wysokobiałkowa. Należy również stale, odpowiednio nawadniać organizm. Dieta powinna być wspomagana wodą i lekkostrawna. Etapy i przepisy diety po operacji jelita grubego Jaka dieta po operacji jelita grubego? Podsumowując, dieta po operacji jelita grubego ma za zadanie dostarczać choremu wszystkich potrzebnych składników odżywczych bez nadmiernego obciążania chorych jelit. Obejmuje ona tym samym pewne etapy, które można ująć następująco: Dieta pozajelitowa – wynikająca z konieczności gojenia się ran. Dieta płynna – oszczędzająca pracę jelit, a przede wszystkim nie wyzwalająca dodatkowych dolegliwości. Dieta przejściowa – wdrażająca potrawy stałe o delikatnej strukturze i konsystencji. Dieta właściwa – gdy można już jeść, np. gotowane warzywa bez odczuwania dyskomfortu. Natomiast przepisy w diecie pooperacyjnej raka jelita grubego dotyczą właściwie produktów, które podaje się w trzech ostatnich fazach, gdyż należy również uwzględnić preferencje osoby chorej i jej apetyt. Nie ma więc przepisu dla wszystkich, a przez wzgląd na to należy kierować się ogólnymi zasadami: Dieta płynna – skoncentrowana jest na podawaniu płynów o różnej konsystencji (rzadkich lub gęstych); do gęstych należy np. miód, który można rozcieńczać z wodą, a działa przeciwzapalnie i regulacyjnie, co w rekonwalescencji ma znaczenie, dieta przejściowa – cechuje się wprowadzaniem do posiłków lekkostrawnych produktów ze względu na strukturę i właściwości; w pierwszym przypadku są to produkty: rozdrobnione, rozmiękczone, zmielone itp., np.: budynie, kisiele, jogurty, zupy kremy, przeciery owocowe, owsianki i podobne, w drugim są to jednocześnie produkty lekkostrawne i np. w zupach kremach należy je blendować, a są to: pieczarki, pomidory, seler, kalafior, buraki, marchewka, ogórki, szparagi, szpinak, unikać natomiast należy warzyw strączkowych, kukurydzy, kapusty, cebuli, papryki i czosnku, Dieta właściwa – gdy jeszcze chory nie powrócił do pełnego zdrowia, lecz bez dolegliwości trawi już pokarmy stałe, powinno się uwzględniać zdrowe dla jelit: kasze, drobne makarony, jajka gotowane na miękko, niskotłuszczowe przetwory z mleka, gotowany drób i ryby. Podobnymi zasadami możemy kierować się, gdy zajmuje nas dieta po appendektomii, czyli wycięciu wyrostka robaczkowego. Przy powyższym należy stale pamiętać, czego w diecie po operacji jelita grubego należy unikać, a są to poza wcześniej wymienionymi: napoje gazowane, orzechy, czekolada, większość przypraw, tłuste mięso, owoce z nasionami oraz kawa i herbata. Resekcja jelita grubego, czyli jego wycięcie w oczywisty sposób wpływa na funkcjonowanie całego układu trawiennego. Dieta jelitowa po operacji powinna być skrupulatnie dobrana. Najczęściej wybierane Unikalny suplementcertyfikowany przez Uniwersytet Medyczny w Białymstoku Darmowa dostawa produktów na terenie kraju do zakupów powyżej 500 zł 100% Bezpieczne Zakupy PayU / PayPal / MasterCard / Visa Ta strona używa ciasteczek (cookies). Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Akceptuję Czytaj więcej
Ostateczna decyzja, co do wyboru zabiegu, który wykonamy zapadnie podczas operacji po dokładnym zdiagnozowaniu przyczyny niedrożności. W grę wchodzą następujące procedury operacyjne: Przecięcie, rozcięcie zrostów w jamie brzusznej, powodujących niedrożność. Odprowadzenie przepukliny, odkręcenie jelita, odprowadzenie wgłobienia

1. Rak jelita grubego2. Resekcja lewej/prawej połowy okrężnicy z zespoleniem jelitowym (Hemikolektomia lewostronna/prawostronna)3. Nasi Specjaliści4. Dlaczego wybrać Szpital Medicover?1. Rak jelita grubegoRak jelita grubego (okrężnicy) jest jednym z najczęściej występujących nowotworów złośliwych w Europie i w Polsce. W naszym kraju plasuje się według zachorowalności w 2017 roku na 4. miejscu w przypadku mężczyzn i 5. w przypadku kobiet. Według Krajowej Bazy Danych Nowotworowych Centrum Onkologii w Polsce, w 2017 roku raka okrężnicy rozpoznano u blisko 11 tyś. osób. Niestety zachorowalność na ten nowotwór powoli ale systematycznie względem śmiertelności rak jelita grubego zajmuje 3. pozycję wśród wszystkich nowotworów, tak w przypadku kobiet, jak i mężczyzn. W 2017 roku odnotowano blisko 8 tyś. zgonów z tego ryzyka zachorowania na raka jelita grubego:Epidemiologiczne: wiek (ryzyko znacząco wzrasta po 50 nadwaga i otyłość (wskaźnik BMI > 30), brak, sporadyczna bądź mała aktywność fizyczna,występowanie raka jelita grubego wśród krewnych 1. stopnia, zwłaszcza, gdy w kolejnych pokoleniach obserwuje się kolejne przypadki raka jelita grubego; występowanie w wywiadzie polipów gruczolakowych lub raka jelita grubego,nawracające, przewlekłe stany zapalne jelit (idiopatyczne: wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz choroba Leśniowskiego-Crohna);dieta uboga w błonnik i produkty świeże, witaminy i pierwiastki śladowe, zwiększona zawartość tłuszczów w diecie (zwłaszcza nasyconych kwasów tłuszczowych), dieta bogata w krwiste mięsa, tłuszcze zwierzęce i pokarmy na nich smażone, potrawy wędzone i wysoko przetworzone, obecność sztucznych dodatków i środków konserwujących, spożywanie alkoholi (głównie wysokoprocentowych)2. Resekcja lewej/prawej połowy okrężnicy z zespoleniem jelitowym (Hemikolektomia lewostronna/prawostronna)Zabieg polega na wypreparowaniu części jelita zajętej procesem chorobowym oraz usunięciu wypreparowanego fragmentu. Następnie zostaje wykonane zespolenie jelitowe pomiędzy dwoma pętlami jelita może być przeprowadzona techniką laparoskopową - tj. przy użyciu kamery i specjalnych narzędzi, wprowadzanych do jamy brzusznej przez niewielkie otwory w skórze. Technika ta jest jednak możliwa do zastosowania jedynie w wybranych występują okoliczności, które uniemożliwiają wykonanie zespolenia jelitowego (niedrożność jelit, niedokrwienie czy też odmienności anatomiczne). W tych przypadkach konieczne jest wytworzenie stomii, czyli wyprowadzenie niewielkiego odcinka jelita na powierzchnię brzucha, przez który chory może oddawać stolec, miejsce ujścia stomii zaopatrywana jest specjalnymi woreczkami, pozwalającymi na utrzymanie właściwej higieny i normalne funkcjonowanie. Stomia morze mieć charakter tymczasowy ( 3-6 mies. lub pozostaje na stałe).Po operacji mogą być pozostawione dreny, które usuwane są zwykle po 1 pierwszej dobie Pacjentowi podawane są jedynie płyny dożylnie, nie jest możliwe przyjmowanie płynów czy też pokarmów droga doustną. Czas podawania płynów i włączenia diety doustnej uzależniony jest od przebiegu pooperacyjnego. Decyzja o rozpoczęciu żywienia doustnego jest podejmowana przez lekarza prowadzącegoZabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym dotchawiczym (tzw. narkozie). Pacjent przebywa w Szpitalu przeważnie 5-7 Nasi SpecjaliściW szpitalu Medicover operacje resekcji jelita grubego przeprowadzają doświadczeni specjaliści:Prof. UJK, dr med. Maciej Kielardr n. med. Marek Witkowskidr n. med. Andrzej Lewczuklek. med. Jarosław Wawerdr n. med. Łukasz StrzępekSkontaktuj się z nami aby poznać ofertę i dowiedzieć się więcejZadzwoń 500 900 900lub wypełnij formularz - oddzwonimy do Ciebie4. Dlaczego warto wybrać Szpital Medicover?Dzięki nowoczesnym metodom leczenia zapewniamy krótszy pobyt chorego w szpitalu i szybki powrót do normalnej aktywności fizycznej (w porównaniu z techniką klasyczną), znaczne zmniejszenie dolegliwości bólowych w okresie pooperacyjnym oraz mniejszy odsetek bólu przewlekłego oraz mniejszą ilość zakażeń ran pooperacyjnychPosiadamy wieżę laparoskopową z obrazowaniem 3D, co zwiększa precyzję i bezpieczeństwo w takcie zabiegu, a także pozwala na zastosowanie mniejszej liczby trokarów (mniej blizn - lepszy efekt kosmetyczny i wynikające z tego większe zadowolenie pacjenta)całą dobę nad bezpieczeństwem pacjenta czuwa na oddziale zespół wykwalifikowanych lekarzy i pielęgniarekposiadamy w miejscu Oddział Intensywnej Opieki Medycznej (OIOM), co zwiększa bezpieczeństwo pobytu. W razie wystąpienia powikłań wymagających leczenia w takich warunkach wiele jednostek transportuje pacjentki do innego, zwykle publicznego, wieloprofilowego miejscu zapewniamy pełne zaplecze diagnostyczne w postaci tomografu komputerowego, rezonansu magnetycznego, pracowni endoskopowej, a także laboratorium analitycznegoposiadamy certyfikat „Szpital bez bólu” przyznawany przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu przy współpracy z: Polskim Towarzystwem Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Towarzystwem Chirurgów Polskich, Polskim Towarzystwem Ginekologiczne oraz Polskim Towarzystwem Ortopedycznym i Traumatologicznym. Przyznawany jest on placówkom, które spełnią określone kryteria jakości uśmierzania bólu pooperacyjnego i bólu na jakość – posiadamy certyfikat ISO 9001 i ISO 27001 (bezpieczeństwo informacji), a także akredytację Ministerstwa Zdrowia przyznawaną przez Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie ZdrowiaSkontaktuj się z nami aby poznać ofertę i dowiedzieć się więcejZadzwoń 500 900 900lub wypełnij formularz - oddzwonimy do CiebieKlinika Chirurgii Szpital Medicover Aleja Rzeczypospolitej 5 02-972 Warszawa

Andrzej już wcześniej zmagał się z nowotworem. Po roku od pierwszej operacji okazało się, że rak znów zaatakował. Subskrybuj: https://tinyurl.com/PoradnikZdr
Wznowa raka – nawrót choroby nowotworowej – może nastąpić tygodnie, miesiące, a nawet lata po zakończonej terapii pierwotnego ogniska choroby. Wznowa choroby onkologicznej zaczyna się zwykle od komórek nowotworowych, których nie udało się zniszczyć lub usunąć w ramach leczenia. Zdarza się, że ilość komórek rakowych, które przetrwały terapię jest tak mała, że ich wykrycie w trakcie badań kontrolnych jest w praktyce niemożliwe. Nawrót choroby nowotworowej nazywany jest od miejsca, w którym pojawiło się ognisko pierwotne, nawet jeśli występuje w innej części ciała. Rzadko zdarza się, aby kolejna diagnoza była zupełnie nowym, pierwotnym nowotworem. Ze względu na problemy emocjonalne i psychologiczne związane z nawrotem raka i rozpoznaniem wznowy choroby nowotworowej, konieczne może być wsparcie psychoonkologiczne Pacjenta. Temat wznowy raka z perspektywy psychologa przedstawia Monika Paleczna, autorka bloga Wznowa raka – rodzaje Istnieje kilka możliwości nawrotu i wznowy choroby nowotworowej: Wznowa lokalna (miejscowa) raka – choroba nawraca w miejscu swojego pierwotnego wystąpienia. Dzieje się tak, ponieważ nowotwór posiada zdolność do naciekania okolicznych tkanek – czasami w postaci bardzo delikatnych wypustek, których nie sposób wykryć. Nawrót regionalny nowotworu – jest podobny do wznowy miejscowej – nowotwór wnika w tkankę lub węzły chłonne w pobliżu pierwotnego miejsca wystąpienia choroby onkologicznej. Wznowa odległa raka – choroba pojawia się w różnych miejscach całego organizmu. Komórki nowotworowe posiadają zdolność do przemieszczania się do innych części organizmu w postaci przerzutów odległych. W takim przypadku, komórki nowotworowe tworzące przerzuty mają podobne cechy i właściwości jak ognisko pierwotne. Wszystko było w porządku i nagle mój lekarz zrzucił bombę: rak powrócił. W ciągu pięciu minut moje życie znów się zmieniło – tak swoje doświadczenia związane z nawrotem choroby nowotworowej opisuje jedna z pacjentek amerykańskiego szpitala onkologicznego. Z podobnymi myślami i emocjami mierzy się wielu pacjentów, którzy dowiadują się o wznowie choroby. Pacjenci, którzy przechodzili już przez proces diagnozy i leczenia ogniska pierwotnego – w nieco inny sposób doświadczają informacji o wznowie. Wiele problemów i emocji pozostaje jednak równie trudnych i skomplikowanych. Doświadczenie w chorobie nowotworowej Reakcja na informację o nawrocie choroby nowotworowej może być w pewnym sensie podobna do tej na pierwszą diagnozę. Pacjenci obawiają się tego, co nadejdzie: trudnego leczenia, problemów, niepewnej przyszłości lub śmierci. Z drugiej strony, część chorych wskazuje, iż doświadczenie wznowy raka to zadanie trudne, ale nie w takim stopniu, jak w przypadku początkowej diagnozy. Wiele okoliczności jest już znanych i może powodować mniejszy stres. Wcześniejsze doświadczania przygotowują Pacjenta do stawienia czoła wyzwaniom związanym z ponownym pojawieniem się choroby. Osoby z nawracającym rakiem mają następujące zasoby: wiedzę na temat nowotworów, która pomaga zmniejszyć lęk i niepokój związane z nieznanym wiedzę dotyczącą metod leczenia i ich skutków ubocznych strategie radzenia sobie ze skutkami ubocznymi poprzednie relacje z lekarzami, pielęgniarkami oraz personelem kliniki lub szpitala zrozumienie systemu medycznego, powszechnie używanych słów i terminów informacje dotyczące grup wsparcia sposoby na redukcję stresu Z drugiej strony, większa wiedza na temat choroby onkologicznej może stanowić źródło dodatkowych lęków i stresu. W dużej mierze zależy to od poprzednich doświadczeń Pacjentów – tego jak radzili sobie ze zmianami w swoim życiu, ze skutkami ubocznymi leczenia czy możliwością kontroli. Wpływ mają również relacje i wsparcie uzyskane od rodziny i bliskich. Wznowa raka – trudne emocje Reakcje psychiczne na nawrót raka obejmują objawy depresyjne, takie jak utrata nadziei na wyzdrowienie, lęk przed śmiercią czy obawę o funkcjonowanie fizyczne. Pacjenci mogą doświadczać bólu, trudności z jedzeniem i zmian w obrazie własnego ciała, co wpływa na możliwości adaptacji i dostosowania do sytuacji choroby. Wznowa choroby nowotworowej może wywoływać wiele trudnych emocji: szok, niedowierzanie, lęk, strach, złość, smutek czy poczucie utraty kontroli. Pacjenci często mówią o poczuciu niesprawiedliwości i gniewie. Emocje i myśli mogą być kierowane w swoją stronę, np. nie dbałem o siebie wystarczająco, mogłam jeść jeszcze zdrowiej lub w stronę pracowników opieki medycznej: pewnie lekarz coś przeoczył za pierwszym razem. Niektórzy chorzy ze wznową nowotworu odwołują się do swoich wierzeń i przemyśleń duchowych: znów przyszło mi tego doświadczać, to kolejna próba. Główne obawy zgłaszane przez pacjentów po nawrocie raka związane są z problemami egzystencjalnymi i zdrowotnymi. Pojawia się poczucie bezsilności. Niektórzy pacjenci wskazują, iż wszystkie możliwe “siły” włożyli już we wcześniejsze leczenie. Ogromną rolę odgrywa wówczas wsparcie najbliższych. Strach przed nawrotem raka (fear of cancer recurrence) stanowi poważny problem wśród pacjentów onkologicznych i występuje często po zakończeniu „aktywnego” leczenia. Oznacza obawę, że rak powróci. Jest to także lęk przed koniecznością przechodzenia jeszcze raz przez skomplikowane procedury leczenia i ponownego doświadczania przykrych emocji. Perspektywa podjęcia po raz kolejny terapii onkologicznej może generować niepokój i wiele natrętnych myśli. Istotne jest również poczucie nadziei. Jeśli nawrót choroby nowotworowej wystąpił długo po pierwszym leczeniu, pacjenci mają świadomość, że być może pojawiły się już nowe opcje terapeutyczne. Dodatkowo przyświeca im myśl, iż skoro raz udało się wrócić do zdrowia, to jest nadzieja na ponowne pokonanie choroby. Nawrót choroby nowotworowej – stres Poziom stresu u pacjentów z nawrotem choroby nowotworowej nie różni się znacznie od poziomu występującego u nowo zdiagnozowanych pacjentów. Otrzymanie informacji o wznowie raka jest momentem najwyższego stresu. W miarę ustalania procesu leczenia, chorzy powoli adaptują się do nowej sytuacji, a poziom stresu zmniejsza się. Rodzaj i intensywność konkretnych reakcji w momencie nawrotu raka zależy od poprzednich doświadczeń danej osoby i okoliczności, w których ma miejsce nawrót. Od tych dwóch czynników w dużej mierze zależy jak pacjenci będą sobie radzić z kolejną diagnozą. Istotny jest również stopień, w jakim pacjent jest zaskoczony informacją o wznowie. U chorych najbardziej zaskoczonych nawrotem występuje największe ryzyko pojawienia się objawów reakcji stresowej po usłyszeniu informacji. Ci pacjenci mogą być bardziej podatni na charakterystyczne reakcje na stres związane z depresją, lękiem, natrętnymi myślami podwyższonym pobudzeniem lub wycofaniem się. Wątpliwości i zaufanie Wiele osób z nawracającym rakiem ma wątpliwości co do swoich pierwotnych decyzji lub wyborów dotyczących wcześniejszego leczenia. Istotne jest wówczas, aby pamiętać, iż decyzje te były oparte na informacjach dostępnych w tamtym czasie. Nikt nie mógł z całkowitą pewnością przewidzieć jak potoczy się leczenie oraz w jaką stronę rozwinie się choroba. Z drugiej strony, niektórzy chorzy nie wyobrażają sobie innego schematu leczenia, niż ten, który został u nich zastosowany poprzednio. Dominuje przekonanie, iż skoro wcześniej podobna forma leczenia zadziałała, to sprawdzi się ponownie. Kluczowa w tym kontekście pozostaje rzetelna rozmowa z lekarzem, który wyjaśni jaka forma leczenia będzie najskuteczniejsza w danym przypadku. Zmiany w codzienności Pacjenta ze wznową nowotworu Pierwsza diagnoza „rak” wprowadza wiele zmian w życiu pacjenta. Zmieniają się role i zadania, zostaje ograniczona lub całkowicie przerwana praca zawodowa, pojawia się konieczność funkcjonowania w nowym środowisku: pacjentów onkologicznych. Zakończenie leczenia to moment, kiedy wiele z tych aspektów wraca do stanu sprzed choroby. Nawrót choroby nowotworowej i wznowa raka ponownie uruchamiają cały ten mechanizm. Choroba zaburza wypracowany po leczeniu system funkcjonowania. Po raz kolejny niezbędna staje się reorganizacja zadań i ról. Może to wpływać na relacje w związku. Z drugiej strony, doświadczenie pokazuje, że pacjenci w przypadku nawrotu choroby zgłaszają mniej trudności związanych z finansami, rodziną, pracą czy religią. Większość chorych w trakcie wcześniejszego leczenia wypracowała zadowalające sposoby rozwiązywania problemów w tych obszarach. ZOBACZ: REMISJA NOWOTWORU Bibliografia: Whitaker, K. L., Watson, M., & Brewin, C. R. (2009). Intrusive cognitions and their appraisal in anxious cancer patients. Psycho‐Oncology: Journal of the Psychological, Social and Behavioral Dimensions of Cancer, 18(11), 1147-1155. Simard, S., Savard, J., & Ivers, H. (2010). Fear of cancer recurrence: specific profiles and nature of intrusive thoughts. Journal of Cancer Survivorship, 4(4), 361-371. Andersen, B. L., Shapiro, C. L., Farrar, W. B., Crespin, T., & Wells‐DiGregorio, S. (2005). Psychological responses to cancer recurrence: A controlled prospective study. Cancer, 104(7), 1540-1547.
Do badania włączono pacjentów po planowej operacji resekcji jelita cienkiego i zespolenia, przyjętych przez OPD. Z badania wykluczono pacjentów ze współistniejącymi chorobami należącymi do klasy ASA III lub wyższej oraz pacjentów z przerzutowymi guzami jelita cienkiego.

WITAM MAM PROBLEM Z ZWIERACZEM ODBYTU I PROBLEM Z UTRZYMANIEM KAŁU ,CO MAM ROBIĆ I GDZIE SIĘ UDAĆ KOBIETA, 68 LAT ponad rok temu Badanie kału Badanie proktologiczne Proktologia Uczucie niepełnego wypróżnienia Odbyt Jak możemy zapobiegać hemoroidom? Lek. Jacek Ławnicki 82 poziom zaufania Witam! W opisanej sytuacji wskazana jest wizyta u specjalisty chirurga. Odpowiednie skierowanie wystawi lekarz rodzinny. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Problem z jelitami i zwieraczem – odpowiada Prof. dr hab. Jarosław Leszczyszyn Problem z oddawaniem kału i uczucie niepełnego wypróżnienia u 42-latki – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Nieprzyjemny zapach i niedomykanie zwieracza odbytu – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Czy po operacji wypadania odbytnicy praca zwieraczy poprawi się? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Do jakiego specjalisty udać się z problemami wypróżniania? – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Nieprawidłowe funkcjonowanie zwieraczy odbytu – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak W jaki sposób ustabilizować poziom żelaza? – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Szczelina odbytu i ból podczas stosunku analnego – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Krwawiące hemoroidy a leczenie maścią – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Uczucie parcia na odbyt – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki artykuły Skierowanie do sanatorium - od kogo, badania, potwierdzenie, rozpatrzenie, decyzja, rezygnacja Chcesz zatroszczyć się o swoje zdrowie i wyjechać Internista (lekarz chorób wewnętrznych), a lekarz rodzinny? Czym się zajmuje i jakie choroby leczy? Internista (internistka) to lekarz chorób wewnętrz NFZ chce ograniczyć leczenie przez telefon. Im więcej teleporad, tym mniej pieniędzy dla przychodni Narodowy Fundusz Zdrowia zapowiada zmiany w premio

Skuteczność leczenia choroby pozostaje niezadowalająca, a odsetek osób po operacji, które przeżywają dłużej niż 5 lat, nie przekracza 25% [4–8]. Standard holistycznej opieki pielęgniarskiej nad pacjentem po operacji raka jelita grubego Grupa pacjentów Osoby dorosłe leczone chirurgicznie z powodu raka okrężnicy i odbytnicy. napisał/a: mundial2 2007-03-04 19:50 Witam serdecznie Babcia miała ostatnio operacje na raka jelita grubego, (we wtorek), od soboty (5 dni po operacji), wymiotuje ciągle, i jeszcze nie może oddać kału, (nie zaczęła jeszcze jeść). Prosze o napisanie czy są to normalne objawy? Będę bardzo wdzięczny Dziękuje cytuj odpowiedz 1. Krokowicz P. Zbiorniki jelitowe w chirurgicznym leczeniu chorób jelita grubego. Praca habilitacyjna. Poznań 1996. 2. Pawełka D, Bednarz W, Krawczyk Z. Problemy związane ze zbiornikiem jelitowym u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego po proktokolektomii odtwórczej. Gastroenterol Pol 2009; 16: 470-474. 3.
Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu tutaj © Borgis - Nowa Medycyna 4/1999, s. 49-50 Hanna Tchórzewska Rehabilitacja chorych leczonych z powodu raka jelita grubego Rehabilitation of patients treated for large bowel cancer z Zakładu Rehabilitacji Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w WarszawieKierownik Zakładu: dr Krystyna Mika Rehabilitacja jest procesem mającym na celu zmniejszenie niedostosowania fizycznego, psychicznego, społecznego czy zawodowego, a spowodowanego chorobą lub jej leczeniem. Ważnym elementem rehabilitacji w onkologii jest pomoc w przystosowaniu pacjentów do tych niedogodności, których nie można skorygować. Najogólniej można stwierdzić, że rehabilitacja w przypadkach chorych onkologicznych jest problemem bardzo złożonym, to też w tym krótkim opracowaniu poruszone zostaną tylko jej najważniejsze aspekty praktyczne takie, jak rehabilitacja fizyczna, psychospołeczna i seksualna. Rehabilitacja fizyczna U chorych leczonych z powodu nowotworów jelita grubego, u których w wyniku operacji doszło do wytworzenia sztucznego odbytu brzusz-nego (stomia), usprawnianie dzieli się na dwa okresy: przed- i pooperacyjny. Postępowanie usprawniające przed zabiegiem operacyjnym obejmuje: 1. oddziaływania psychoterapeutyczne polegające na informowaniu, edukacji i przekonaniu pacjentów o celowości i potrzebie ich czynnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Czym więcej pacjenci nauczą się przed operacją, tym łatwiejsza jest późniejsza współpraca po zabiegu. Do tego mogą posłużyć różnego rodzaju instrukcje, informatory, broszury, filmy, konsultacje z fizjoterapeutą, a niekiedy z psychologiem. 2. Nauka wykonywania ćwiczeń niezbędnych we wczesnym okresie pooperacyjnym, zawsze z wyjaśnianiem celu i skutków powyższych zabiegów. Ćwiczenia wykonywane w pierwszym okresie pooperacyjnym mają zapobiegać powikłaniom płucnym jak i zakrzepom żylnym. Z uwagi na przecięcie powłok brzusznych podczas operacji, należy przestawić chorego na tor oddychania piersiowy, asekurując miejsce w którym nastąpiło cięcie chirurgiczne. 3. W tym okresie uczymy również pacjentów efektywnego odkrztuszania i kaszlu. W czasie tych zabiegów należy przytrzymywać dłońmi okolicę rany operacyjnej. W celu poprawy odkrztuszania wskazane jest oklepywanie klatki piersiowej i pleców oraz wykonywanie elementów masażu (np. wibracja). Okres pooperacyjny rehabilitacji obejmuje: 1. Ćwiczenia oddechowe – wprowadza się je jak najwcześniej po operacji, a jako sprzęt pomocniczy może posłużyć butelka z wodą, czy zestawy do oddychania np. „Triflo”. 2. Profilaktykę przeciwzakrzepową. Bezruch, otyłość oraz skłonność osobnicza do zapalenia żył sprzyjają wystąpieniu zakrzepów w obrębie żył głębokich kończyn dolnych, dlatego poza profilaktyką farmakologiczną, wprowadza się począwszy od pierwszej doby po operacji, wysokie ułożenia kończyn dolnych, ćwiczenia czynne i bandażowanie nóg do prób pionizacji. Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp. Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod. Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim. Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji. Opcja #1 19 zł Wybieram dostęp do tego artykułu dostęp na 7 dni uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony Opcja #2 49 zł Wybieram dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów dostęp na 30 dni najpopularniejsza opcja Opcja #3 119 zł Wybieram dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów dostęp na 90 dni oszczędzasz 28 zł
Zabiegi wykonywane metodą laparoskopową są również od kilkunastu już lat szeroko stosowane w chirurgii nadnerczy, jelita grubego, śledziony, jajników i prostaty. Laparotomii (z greki (he lapara – brzuch; he tome – cięcie) unika również część pacjentów wymagających operacji żołądka, trzustki, nerki, macicy i wątroby. Jb0r.
  • htos6sqey2.pages.dev/19
  • htos6sqey2.pages.dev/54
  • htos6sqey2.pages.dev/38
  • htos6sqey2.pages.dev/77
  • htos6sqey2.pages.dev/93
  • htos6sqey2.pages.dev/10
  • htos6sqey2.pages.dev/78
  • htos6sqey2.pages.dev/76

    • sanatorium po operacji jelita grubego